Nie wiem czy zauważyliście, ale stereotypowo babcia i dziadek w książkach i filmach są przedstawiani jako mocno starsze osoby, pomarszczone, siwiuteńkie, czasami chodzące o lasce, z grubymi szkłami okularów. Och, ma to pewnie symbolizować, że osoby te wiele przeszły w życiu, z niejednego pieca chleb jadły i posiadają bogatą wiedzę jeśli nie praktyczną, to życiową.
Z pewnością osoby starsze mają spory bagaż doświadczeń i często chętnie się dzielą z nami dobrymi radami. Ale niektórzy dziadkowie wciąż są dość młodymi osobami, które co prawda wiele wiedzą o życiu, ale wciąż głodni są nowych wrażeń czy poznawania świata, wynalazków, ulepszeń codziennego życia. A nowoczesny gry planszowe już na stałe zagościły na wielu stołach i stają się coraz popularniejsze.
Na grupach o planszówkach można znaleźć zapytania o gry dla osób starszych. Ale to często babcia i dziadek są tymi osobami, które wprowadzają wnuki w świat gier planszowych. To oni czytają instrukcje, a potem uczą maluchy grania, cierpliwego czekania na swoją kolej, a nawet przegrywania.
Babciu, dziadku, spójrzcie w co możecie zagrać ze swoimi wnukami. Będziecie się wszyscy dobrze bawić.
Gry sprawnościowe
Myślicie, że dziadkowie nie dadzą sobie rady? Och, może mają nieco mniej sprawne ręce niż kiedyś, ale rzadko która osoba ma naprawdę pewną rękę. Zazwyczaj przy manewrowaniu małymi elementami wszystkim drżą dłonie.
Jeśli chcecie się przekonać, kto jest mistrzem opanowania, to możecie zagrać w Jengę (Hasbro).
Najpierw budujemy wieżę z małych klocków układając je odpowiednio. A potem będziemy wyciągać z niej po jednym klocku. Pomału, ostrożnie, na złość następnemu graczowi, albo tak, żeby nam się nie zawaliło. Stawiamy pułapki na innych, czasami wyciągając ryzykowne klocki. Wieża się chwieje, ale uf… Wytrzymała i nie rozsypała się. Następna osoba ma trudniej. A jak się wieża rozsypie, to zazwyczaj jest sporo śmiechu, ale nie ma się czym przejmować – można ułożyć Jengę jeszcze raz i rozpocząć kolejną rozgrywkę.
A kolejna gra ma specjalnie krzywe elementy – Blok w blok (Tactic) pokazuje, że grawitacja działa. Małe, średnie i duże bloki, niestety nie są sześcianami. Mają krzywe boki. A wszystko po to, żeby jak najtrudniej było układać je jedne na drugich. Karty pokazują, który klocek położymy na tworzonej wieży. Oj, chwieje się, zaraz zleci… A, nie, tym razem się udało, ale następnemu na pewno klocki się rozsypią. Oj, będzie wesoło.
A może powalczycie wszyscy razem z przeszkodami, które rzuca Wam pod nogi gra? Obłędny rycerz (FoxGames) to gra kooperacyjna, w której wszyscy musicie ostrożnie operować podkładkami spod planszy, aby rycerz pokonał trasę i nie wpadł ani do dziury, ani na żadną z przeszkód. Praca zespołowa jest niezbędna. A gra ma wiele planszy czyli mnóstwo możliwości wzmacniania współdziałania.
Gry pamięciowe
W tej kategorii królują różne odmiany memo. Ale również te, które polegają na wiedzy zdobytej kiedyś i przydatnej obecnie w grze. Okazuje się, że nauka popłaca 😊
Lubicie się ścigać? Skubane kurczaki (Egmont) nadają się do tego znakomicie! To specyficzne memo. Na środku stołu są zakryte jajka z różnymi obrazkami. Dokoła również jajka, po których biegają nasze kurczaki. Każdy z nich może pochwalić się ogonem. Ale do czasu. Gdy prawidłowo wskażecie na środku obrazek odpowiadający następnemu polu na torze, kurczak idzie dalej. Gdy mija innego kurczaka, kradnie mu jedno piórko w kuperka. Wygrywa ten, kto oskubie pozostałych. W tej grze jest pełno śmiechu.
A może memo kooperacyjne i do tego losowe? Brzmi dziwnie? To poznajcie Kopciuszka (Granna). Znajdujemy elementy do pary, ale to kostka wskazuje jaką akcję możemy wykonać. Nie zawsze los nam sprzyja, a czas nieubłaganie płynie. Duży zegar wskazuje przypomina nam, że Kopciuszek niedługo będzie musiał opuścić bal. Czy uda się wykonać zadanie?
A do czego możecie wykorzystać zdobytą wiedzę? Do gier z serii Timeline, Cadline (Rebel). Są różne odmiany: zwierzęta, wynalazki, dinozaury, Polska. W niektórych przydaje się wiedza historyczna, w innych znajomość fauny i flory. Ale nie martwcie się, jeśli czegoś nie wiecie – ta gra ma również na celu nauczenie czegoś nowego. Po kilku rozgrywkach wiedza zostaje w głowie i następne granie staje się łatwiejsze.
To co – gramy?
Przewrotnie przedstawiłam Wam gry, które nie kojarzą się z ludźmi starszymi, ale z dziećmi już tak.
No cóż, gdy moja teściowa była w moim wieku, miała już 4-letniego wnuka 😉 Pawie we wszystkie powyższe tytuły zagra zarówno osoba w średnim wieku, jak i cztero-, pięciolatek. A więc dziadkowie przy nich mogą przyjemnie spędzić czas ze swoimi wnukami.
Gier, w które babcia i dziadek zagra z wnukami jest całe mnóstwo. Początkowo to starsi będą pokazywać gry młodszym, ale potem rolę się odwrócą. Ja też kiedyś zostanę babcią (mam nadzieję) i cieszę się, że znam mnóstwo gier, w które będę mogła zagrać z wnukami. I liczę na to, że one też połkną bakcyla i potem będą do mnie przychodziły z nowościami i uczyły mnie grania w nieznane mi planszówki. Wciąż powstają nowe gry, więc na pewno będzie w czym w przyszłości wybierać.
A babciom i dziadkom składam serdeczne życzenia z okazji Ich święta 😊
Uwaga: zdjęcia gier Jenga, Obłędny rycerz i Skubane kurczaki pochodzą z serwisu BGG, a autorzy są podpisani na zdjęciach. Pozostałe zdjęcia są mojego autorstwa. Grafika „Super babcia super dziadek” pochodzi z Nowej Trybuny Opolskiej.
O innych tekstach w luźnej formie można poczytać TUTAJ.
Najnowsze komentarze